Ana içeriğe atla

AŞK OLMALI

Aşk diyorum, aşk öyle olmalı ki daha hiç tanımadığın biriyle göz göze gelmen yetmeli.Şöyle yer yerinden oynamalı bir, dünyan şaşmalı.
  Şaşmalı işte.Öyle yemekten önce tatlı yemek gibi değil.Acıkınca su içmeli, susayınca yemek yemelisin.
  Kışın ortasına yalın ayak atlamalı, yazın soğuktan titremelisin. Geceler sana apaydınlık gelmeli, gündüz de aramalısın geceyi.
  Kendinden geçmelisin ta ki kendine gelene, gerçekliğini bulana değin.Anlamalısın ki hissettiğin dünyalık değil.Her yere cennet kokusu dağılmalı.Dünyalık değil cennet kokmalı...
  Baktığın yere boş bakmamalısın görmelisin dünyanın yaratılışında ki büyük sanatı.Beş duyu organının duyunun ötesine gitmeli.Hepsinin yanına his eklenmeli 
  Diyorum ya aşk diyorum.Herkese nasip olmaz.Cesaretli olmalısın, göze almalısın benliğinden geçip gerçekliğini bulmaya.
  Gerçeğimizi, aşkı bulma duasıyla...
                                                         AŞKIN SIRRINA erenlere selam olsun...

Yorumlar

  1. Aşka erenlerin ak dergahında
    Helalinde aşka diz kırmak zordur
    Nefsi yenenlerin güzergahında
    Yorulup bıkmadan iz sürmek zordur

    YanıtlaSil
  2. "İhsan Turhan" Güzel şiir...Zordur aşkın gerçeğini yaşamak.

    YanıtlaSil
  3. Aşkı bulanlardan olalım. Aşkı bulmakta zor aşka sahip çıkmakta. Yaradan aşkıyla yanmaksa en güzeli..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. En güzeli Aihara Kotoko Yaradan'ın aşkıyla yanmak...

      Sil
  4. Pek güzel yazmışsın canım. Cümle âlem aşk ile var olmuşken, elbetteki amacımız da aşk olmalı. İlahi aşk... ❤

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Emine Bektaşi amacımız İlahi Aşk olmalı gerçekten

      Sil
  5. Evet Ceren Deren en güzeli İlahi Aşk...

    YanıtlaSil
  6. Maviye İz Süren bu dünyada aşk olsun...;)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sosyal Medya Kabadayıları, Klavye Delikanlıları (!)

  İnsanlar konuşmayı çok seven varlıklardır. Konuşma kabiliyeti insana verilmiş, haliyle insan da son harfine kadar kullanır bunu. Düşünen varlık olarak yaratılan insan düşünmez ama. Konuşmaya gelince heheeyy mangalda kül bırakmaz. Yani insan her zaman olduğu gibi burada da işine gelen kısmı alır, geri kalanını halı altına süpürme yapar.   Şimdi her yere de ulaşmıyor mu elleri, iyice yandık. Geçiyor klavyenin başına, hiç tanımadığı insanlara yağdırıyor. Bazen terbiyesizleşiyor ama yazmak hakkı. Konuşacak illâki sesli olmasa da, zehriyle yakacak birinin canını.   Öyle adamlık, hanımefendilik, sözüm ona delikanlılık sığındığın bilgisayar ekranının arkasından olmuyor. Yüreği olan, insan olan yapmaz bunu. Neymiş efendim o fotoğrafı atabiliyorsa, bu yazıyı yazabiliyorsa, böyle de yorumu hakkedermiş. Saygı çerçevesinde her yorum, eleştiri kabuldür. Buna lafımız yok. Hiçbir zaman olmadıda. Ama yazık size. Hiç var olmamış gibi yaşayıp, hiç var olmamış gibi öleceksiniz.   İnsanların t

KALEMİM

  KALEMİM   Hani bazen sen yazmak istemezsin. Kalem gelir defterin başına. Öyle bir gün işte. Gün geceye dönmekte.   Kalem dans etmeye başlıyor bu vakitlerde. Ben izliyorum dansını. Nasıl minnettarım kalemime. Atlı bir asker gibi daima dik. Her an savaşa hazır.   Hiç bırakmıyor beni  sağ olsun. Oda giderse yaşayamam. Hayatla aramdaki ince bir bağ gibi. Hem kopmaya çok yakın. Hem de hiç kopmayacak  olan bir bağ.   Kimler bırakmadı ki, gitmedi ki ve geri gelmedi ki...Kalemim bırakmadı. "Yaz" dedi bana. Dağıt kelimelerini. Kokunu saç satırlara. Cümleleri bağır çağır boş kağıtlara. Oku yazılanları. Ve sen tamamla eksik kalanları.   Kalemim benim can damarım. Sanki var olma sebebim. Sanki Rabbim'de bana bunu vermiş.   Yolculuğa çıkmak gibi. Keşfetmek ve tanımak gibi. Anlamak yaşamın anlamını. Bilmiyorum ki. Bir sırrı bilmek gibi işte.   Ah bu hoyrat kalem nerelere götürdü beni. İçimdeki dehlizlere. Bilinmeyenlerime. Bilsem sanki kaybolacaklarıma.   Kalem, kalem

KIR ZİNCİRLERİNİ

Kır Zincirlerini Kır zincirlerini bu kez, Fazla cesur olmasan da olur. Anı yaşa, Sonuç hüsran olsa ne olur.

Ölüm

  ÖLÜM   Ölüme gideceğiz hepimiz, Dudaklarda kahkahalarla, Belki gözyaşlarıyla, Ya da son umutla.   Ölüme gideceğiz hepimiz, Kimimiz koşar adımla, Kimimizin ölüm yokken aklında, Ya da ansızın olacak bazılarımızda.   Ölüme gideceğiz hepimiz, Genç yaşımızda, Yaşımızın geçtiği zamanlarda, Ya da yaşam sevincini taşırken her anımızda.   Ölüme gideceğiz hepimiz, Kör bir kurşunla, Belki ölüm varken aklımızda, Ya da olmayacak intiharla.   Ölüme gideceğiz hepimiz, Geride kalanlarla, Ne olursa olsun yaşanmışlıklarla, Ve olamadığımız mutluluklarla.   Bırakacağız hayatı acısıyla, tatlısıyla, ölüme gideceğiz hepimiz, Ne olursa olsun, acı bir vedayla...                                                                                                        "Aşkı Zikreden Yazar"   (Bir küçük çocuğa yazıldı bu satırlar. Hiç yokken aklında ölümüne sebep oldular. Ve nicelerinin. İnsan kendi türünden çektiğini çekmedi kimsel

Gece Kalpte

GECE KALPTE   Gündüze "İyi Geceler" oldu, O halde günaydın gece.   Gitmek ne zaman yüreğe vuruldu? Hoş geldin yabancı kalplere.   Sevmek nicedir insandan uzak, Okşamak sadece rüzgara kaldı.   Yalnızlık çoktur bizimle, Kalabalıklar çok sahte şimdilerde.   Gündüze "İyi Geceler" oldu, O halde günaydın gece.   Gündüz mutluların kalbinde, Biz ise kalbe giydirdik gece.   Yağmur ıslatmıyor artık, Sahi, en son ne zaman sırılsıklamdık.   Gözler görmekten uzakta kaldı, Dinlemek yoruyor artık aklı.   Sorma, sorsan herkes haklı, Kalp paramparça, kan içinde, İçinde acı, içinde gece saklı.   Şair diyor ya zaten; Gündüze "İyi Geceler" oldu, O halde günaydın gecem, Günaydın, bu senin de gecen...                                            "Aşkı Zikreden Yazar"   (Hayat bazen geceye günaydın demeni ister. Zaten sadece gündüzleri denilecek diye zorunluluk yoktur. Bize böyle öğretti